Utilities:
• Discussion forums
• Site Statistics
• Contact us
• Search the website

8. PARIMET E VEPRIMIT

Tani le të marrim anën praktike të besimit Islam. Siç e kam përmendur më lart, në Islam veprimet janë në thelb pjesë përbërëse e fesë si besim. Në këtë drejtim Islami zë një vend të mesëm midis feve të cilat e kanë lënë krejt pas dore anën praktike dhe atyre që i lidhin pasuesit e tyre pas ritualeve për çdo minutë. Ai e sheh domosdoshmërinë e zhvillimit të aftësive mendore të njeriut duke i dhënë udhëzime të përgjithshme, pastaj i lë dorë të lirë individitpër të vënë në zbatim atë që është e arsyeshme për të.

Pa një karakter praktik të fortë cilado fe ka të ngjarë të bjerë në idealizëm të thjeshtë dhe nuk do të ushtrojë më ndikim në jetën praktike të njeriut. Rregullat morale të Islamit, të cilat ngulmojnë në përvetësimin e detyrave ndaj Zotit dhe të detyrave ndaj njeriut, bazohen në atë njohje të thellë të natyrës njerëzore të cilën nuk mund ta zotërojë askush tjetër përveç Autorit (Krijuesit) të asaj natyre. Ato përfshijnë tërë gamën e zhvillimit të njeriut, dhe i janë përshtatur kështu në mënyrë të mrekullueshme kërkesave të popujve të ndryshëm. Në Kuranin e Shenjtë gjënden rregulla udhërrëfyese si për njeriun e rëndomtë të botës, ashtu dhe për filozofin, dhe si për bashkësitë njerëzore që janë në shkallë më të ulta të qytetërimit, ashtu dhe për kombet më të zhvilluara të botës. Praktikaliteti është kyçi i rregullave morale të tij, kështu që po ai universalitet i cili karakterizon parimet e tij të besimit ndeshet dhe në urdhëresat e tij praktike, duke iu përshtatur kësisoj të gjitha epokave dhe të gjitha kombeve.